Entropion
Entropion is een afwijking waarbij de oogleden
naar binnen omkrullen. Het gevolg hiervan is dat de haren die op de buitenkant
van de oogleden liggen nu de oogbol irriteren. In ernstige gevallen kan dit tot
perforatie van de oogbol en blijvende blindheid leiden. De aandoening kan in
principe bij iedere diersoort voorkomen, maar we zien het vaker bij de hond en
kat.
Oorzaken
Meestal is de oorzaak een "aanlegfoutje"; de oogleden zijn niet helemaal normaal
gevormd. Deze vorm is aangeboren en geeft vaak al op jonge leeftijd klachten.
Dit is in veel gevallen een erfelijk probleem, in de fokkerij moet hiermee
terdege rekening gehouden worden. Een andere vorm ontstaat na langdurige,
onbehandelde ontstekingen van het oog. Door het voortdurend dichtknijpen van het
oog kan ook entropion ontstaan. Deze vorm verdwijnt niet altijd als de
ontsteking genezen is.
Voorkomen
Bij sommige rassen komt entropion als erfelijke afwijking voor. Bekende
voorbeelden zijn Rottweilers, Berner Sennen honden, Bouviers, Binnen deze rassen
probeert men door een ander fokbeleid het probleem terug te dringen.
Behandeling
Lichte vormen van entropion kunnen behandeld worden met een vette oogzalf. Deze
"smeert" de oogharen waardoor deze minder irriteren. Het eigenlijke probleem
wordt hiermee natuurlijk niet opgelost. Willen we het eigenlijke probleem
aanpakken dan moeten we met een operatie de oogleden weer in de juiste stand
brengen. Bij deze operatie nemen we aan de buitenkant een klein wigje vel weg
uit het ooglid en hechten deze wond met heel fijn hechtmateriaal. Hoewel het een
kleine ingreep is moet hij wel onder algehele verdoving plaatsvinden. Enerzijds
omdat de oogleden nogal gevoelig zijn, anderzijds omdat de hond absoluut stil
moet liggen. Als er andere problemen aan het entropion ten grondslag hebben
gelegen (chronische ontstekingen b.v.) dan moeten deze tegelijkertijd worden
aangepakt.
De vooruitzichten na operatie zijn heel goed; de oogleden sluiten weer normaal
aan en het hoornvlies kan zich herstellen. Voor de hond gaat letterlijk een
wereld open; eindelijk weer goed zien zónder pijn.
Cherry-eye
Ontstaat door een vergroting van de klier van het derde ooglid. Deze klier zorgt voor een deel van de traanproductie van het oog. Door de vergroting zal het derde ooglid uitpuilen en een roze bultje wordt zichtbaar ter hoogte van de binnenste ooghoek van de hond. Een cherry-eye kan voorkomen aan een oog, maar vaak zullen twee ogen de aandoening vertonen.
Bij verschillende hondenrassen komt deze aandoening vaker voor, zoals de Engelse Bulldogs, Beagles, Cockers, Spaniels, Boston Terriers, Bassets en de Pekingees. Bij deze rassen zien we dat pups van ongeveer 3 tot 6 maanden oud al de aandoening kunnen krijgen.
De uitpuiling veroorzaakt meestal weinig irritatie aan het oog, maar wordt gezien als onesthetisch. Een cherry-eye kan na een tijd vanzelf wegtrekken. Mocht dit niet gebeuren en blijft de protrusie aanhouden, kunnen er toch letsels ontstaan aan het oog.
Er zijn twee mogelijke behandelingen. De eerste methode is het vasthechten van de klier aan de binnenkant van de ooghoek. Hiervoor moet de hond onder gehele narcose en zal hij 1 dag bij ons opgenomen worden. Deze techniek heeft geen nadelige effecten op de oogfunctie, maar er bestaat een kans dat de klier los geraakt en de cherry-eye terug komt. De tweede behandeling is het wegnemen van de klier. Dit is helaas niet zonder risico, wanneer men de klier wegneemt is er een kleine kans dat de traanproductie van het oog te minimaal wordt. Als de traanproductie te laag is, kan op den duur het oog gaan ontsteken en kunnen letsels ontstaan. Deze aandoening wordt keratoconjunctivitis sicca genoemd. Mocht er gekozen worden voor de betreffende behandeling, zullen we de eigenaar hierop wijzen. Het voordeel van deze ingreep is dat het een eenvoudige handeling is. Soms een lichte sedatie nodig, maar meestal is een plaatselijke verdoving voldoende en mag de hond na 10 minuten mee naar huis.
Na beide methodes van behandelen zal de eigenaar thuis het oog moeten zalven met een antibioticumhoudende zalf.